We noemen je naam

Er woont een magisch woord

in mij, als je het zegt,

zal mijn kind bestaan.

Het tovert zoveel moois

in mij, meer dan ooit zal vergaan.

Dat woord betekent oneindig

veel, vertelt een heel verhaal.

Over liefde, verdriet en trots

in mij, dat woord vertelt de naam

Van het kindje in mijn hart.

(Kusje in de wind)

Vorige week zaterdag zijn we naar de herdenkingsdienst in het Radboud UMC  geweest. Een herdenkingsdienst voor  kinderen (0-18 jaar) die het afgelopen jaar overleden zijn. Het Radboud is de plek waar Marilou 12 uur op de NICU is verzorgd. Waar we enorm verdrietige momenten hebben meegemaakt, maar ook enorm waardevolle herinneringen hebben kunnen maken met ons meisje.

Er waren veel mensen. Te veel. Te veel vaders en moeders, broers en zussen; gezinnen die niet meer compleet zijn. Het eerste deel van de middag gingen we uiteen om te praten in verschillende groepen. We spraken met 6 andere stellen waarvan hun kindje het afgelopen jaar op de neonatologie is verzorgd. Marilou het kortst, met 15 uur, en één kindje, met 22 dagen, het langst. Allemaal hebben we uiteindelijk veel te vroeg afscheid moeten nemen van onze baby’s. Zoveel verschillende verhalen, zoveel verdriet, maar fijn om met elkaar te praten en ervaringen uit te wisselen. We kwamen tijd te kort.

Daarna was er een herdenkingsdienst. Er werden liederen gezongen en teksten en gedichten getoond die ouders hadden ingestuurd. Eén voor één werd de naam van onze kindjes genoemd en mochten we als ouders naar voren komen om een kaarsje aan te steken.

Na anderhalf uur stonden er zo’n 100 kaarsjes te branden. Misschien wel meer, maar hoe dan ook veel. Te veel. En dat in één jaar tijd in één ziekenhuis. We vonden het behoorlijk heftig en confronterend om al die kaarsjes te zien branden en omringd te worden door zoveel verdriet.

Het thema van de dienst was “we noemen je naam”. En bovenstaand gedichtje vond ik er mooi bij passen.

Er zijn geen woorden voor het verlies van een kind. Weet je niet wat je kunt zeggen? Noem zijn/haar naam. Erken dat hij/zij echt heeft bestaan. Het geeft ons het gevoel dat ons kind in gedachten voortleeft; dat hij/zij er bij hoort en wordt gemist; dat we niet de enige zijn die aan hem/haar denken en hem/haar missen; dat we papa en mama zijn van een kindje en dat hij/zij een naam heeft.

We praten graag over onze dochter en horen graag dat ene woord.

Het mooiste woord wat je tegen ons kunt zeggen: Marilou